Er zijn verschillende manieren om de geadresseerde – in de meeste gevallen een recruiter of afdelingshoofd – aan te spreken in je brief, de ene al wat juister/gepaster/formeler* dan de andere.
‘Geachte’ of ‘beste’?
In formele brieven geef je het best de voorkeur aan ‘geachte’. Die aanspreking schept wat meer afstand dan ‘beste’, dat je dan weer wel kunt gebruiken als aanspreking in een brief die gericht is aan personen die je al kent: collega’s, vrienden, teamleden…
Tenzij je de recruiter in kwestie persoonlijk kent, is ‘geachte heer’ of ‘geachte mevrouw’ dus het meest gepast in een sollicitatiebrief.
Vermijd een anonieme aanspreking
Niemand wordt graag gereduceerd tot een naamloos wezen. ‘Geachte heer/mevrouw’ is geen foute of ongepaste aanspreking, maar ze is wel onpersoonlijk.
Doe zelf de test. Welke mail open je het eerst: die waarin je wordt aangesproken met ‘geachte heer/mevrouw’ of die waarin je met je naam wordt aangesproken? Juist.
Tip: probeer altijd te achterhalen tot wie je je moet richten met je kandidatuur. Bel desnoods even naar het bedrijf als je het antwoord niet meteen terugvindt in de vacaturetekst. Je doelgerichte aanpak zal zeker op prijs gesteld worden.
Het is zeker geen slecht idee om voor al je sollicitatiebrieven dezelfde template te gebruiken. Zo weet je zeker dat de lay-out van je brief onberispelijk is en beperk je het risico op grammaticale of spellingsfouten (ervan uitgaande dat je de ‘moedertekst’ minstens twee keer zélf hebt nagelezen en liefst ook nog eens door iemand anders hebt laten controleren).
Wat je zeker níét mag doen, is voor elke sollicitatie dezelfde brief gebruiken. We hoeven je wellicht niet uit te leggen dat je met een generieke, niet-gespecifieerde motivatiebrief een belabberde indruk maakt op de recruiter met dienst. Die kijkt er zó doorheen – vooral wanneer de aanhef ook nog eens een onpersoonlijk ‘geachte heer/mevrouw’ is. Een generieke sollicitatiebrief met onpersoonlijke aanhef? Dat is jouw sneltreinticket richting de stapel ‘niet contacteren’. Vermijden dus!
