De techindustrie is ‘hot’, zoveel is duidelijk. Zelfs professionals uit andere sectoren willen er deel van uitmaken. 75 % zou een job in de IT-sector wel zien zitten en volgens 13 % van hen heeft dit vooral te maken met de cultuur. Maar waarom is die wereld zo aantrekkelijk? Zouden al die kaskrakers en kijkcijferkanonnen daar voor iets tussen zitten?
Heel wat televisieshows en films spelen zich namelijk af in de techindustrie, en stellen het leven daar op de werkvloer nogal idyllisch voor. Hieronder bespreken we vier misvattingen van de film- en televisiewereld over het werken in de techindustrie, en drie gevallen waarin ze het wel bij het juiste eind hebben.
Hollywood ziet het verkeerd
1. Fout: De techindustrie beperkt zich tot Silicon Valley.
Sinds de gigantische opmars van Silicon Valley hebben veel Amerikaanse reeksen en films het boeiende leven van die zogenaamde ‘whizzkids’ opgepikt. Denk maar aan ‘Silicon Valley’ (HBO), ‘The Internship’ (HBO), ‘Startups: Silicon Valley’ (Bravo), ‘Betas’ (Amazon) … Het is net alsof de technologie zich in de entertainmentindustrie enkel beperkt tot de start-ups uit de Bay Area in San Francisco.
Deze regio heeft de techindustrie dan wel getransformeerd en staat bekend voor de vele beginnende bedrijven, maar je hoeft geen professor te zijn om te weten dat elk bedrijf (beginner of gevestigde waarde) een technologieafdeling heeft. Uit een enquête van Robert Half Technology in de Verenigde Staten blijkt zelfs dat 84 % van de techneuten eerder de voorkeur geeft aan middelgrote tot grote ondernemingen dan aan start-ups, want deze eerste categorie biedt meer structuur, stabiliteit en doorgroeimogelijkheden. Anders dan wat Hollywood ons doet geloven, hoef je niet per se naar Silicon Valley te verhuizen om een job te vinden.
The Internship:
2. Fout: Een job in Silicon Valley betekent alleen maar gratis eten en pingpong.
Start het happy hour al om 15 uur en draagt iedereen er teenslippers en een jeans? Mooi niet! Veel televisie- en filmmakers belichten vooral de leuke bedrijfscultuur van start-ups, maar hierdoor lijkt het ondernemerschap veel te gemakkelijk.
De realityshow ‘Startups: Silicon Valley’ van Bravo toont wel erg weinig realiteit. De zes jonge ondernemers hielden het maar acht afleveringen vol tot de serie een stille dood stierf. Logisch, want door alle intriges en feestjes was het eerder ‘play hard’ dan ‘work hard’. Het opinieblad Time noemde de realityshow zelfs “gevaarlijk voor de beweging van de jonge ondernemers in Amerika”. Ook ‘The Social Network’ en ‘Betas’ hebben het leven van start-ups nogal overdreven voorgesteld. Zo gaven ze de kijkers een eenzijdige kijk op het beginnende ondernemerschap in de techindustrie. Een idee en een paar gekke enthousiastelingen om zo’n succesverhaal te schrijven? You wish! Vraag het maar aan gelijk welke ondernemer die een nieuw bedrijf is gestart.
Startups: Silicon Valley:
3. Fout: Programmeren is iets voor slimme jongens in een hoodie.
Hollywood kent blijkbaar alleen maar de job van programmeur. In de meeste films en televisiereeksen zien we dan ook een jonge kerel in een hoodie, die strak naar zijn computerscherm zit te staren en kijkt hoe de digitale codes voorbijrazen. Vervolgens begint hij als een gek op zijn toetsenbord te tokkelen. En kijk: het perfecte algoritme! In amper vijf minuten tovert hij de perfecte website op het net! Maar laten we redelijk zijn ... Een programmeur weet dat het meer dan een paar minuten vergt om een programma te ontwikkelen. Het is namelijk een intens proces van vallen en opstaan. Maar blijkbaar is dit niet zo sexy als de fictieve programmering die we op het scherm te zien krijgen, aldus de neiging van Hollywood om dit alles lichtjes (of liever: heel erg!) te verbloemen.
Films en televisiereeksen (zoals hierboven vermeld) vergroten dit stereotype karakter. De techindustrie kampt dan wel met een diversiteitsprobleem, maar de echte wereld van het programmeren is nog altijd diverser qua leeftijd en geslacht dan wat op het scherm wordt geïnsinueerd. Mocht Hollywood meer vrouwelijke personages inschakelen (zoals Lisbeth Salander in ‘The Girl with the Dragon Tattoo’ of malwareprogrammeur Darlene in ‘Mr. Robot’), dan zouden ze ook vrouwen kunnen warm maken voor een job in de techindustrie.
Silicon Valley:
4. Fout: Een carrière in cybersecurity is een soort van levensecht spel.
In films en op televisie wordt cybersecurity voorgesteld als een videospel of een bloedstollende achtervolging van de technologie. Films zoals ‘WarGames’ en ‘Hackers’ schilderen het hacken af als een videospelachtig programma, wat het voor de kijker allemaal iets spannender, maar minder realistisch maakt.
Dit ziet er trouwens behoorlijk belachelijk uit voor wie de kneepjes van cybersecurity kent. Hackers kunnen geen systemen hacken, laat staan een bom decoderen, door zomaar wat rare tekens uit te spuwen. Zeker niet met Excel, zoals in ‘Unthinkable’. Excel?! Hoe komen ze erbij? Een eenvoudige zoekopdracht in Google zou de makers al duidelijk gemaakt hebben hoe Excel werkt. En twee mensen zouden wellicht behoorlijk in het haar krabben wanneer ze samen op één toetsenbord een site moeten hacken, zoals ooit eens het geval was in NCIS. Vooruit Hollywood, zo moet het toch niet? Iedere programmeur weet dat hacken niet zo snel of dramatisch is, want het kan weken duren om een systeem te hacken of een cyberaanval te neutraliseren. In Hollywood ziet alles er zo gemakkelijk uit.
WarGames:
Hollywood ziet het juist
1. Juist: Een satirische interpretatie van Silicon Valley kan ons een idee geven van de realiteit.
‘Silicon Valley’ (HBO) gooit het over een komische boeg en geeft zo een min of meer realistisch beeld van start-ups. Het programma staat erom bekend heel wat waarheden over de cultuur en bedrijven van Silicon Valley, waaronder de voordelen en geavanceerde (en soms absurde) technologie, met een satirisch sausje te overgieten. In deze reeks komen de lange uren, de moeilijke beslissingen en het harde werk voor een start-up aan bod. De zes hilarische personages pitchen hun idee aan risicokapitalisten, ontwikkelen een product en gaan de concurrentie aan met fictieve – maar levensechte – ondernemingen, en komen hierbij uiteraard in allerlei grappige situaties terecht. Ook de details zijn zeer belangrijk. De schrijvers doen uitgebreid research naar de technologie, codes en programma’s, zodat de reeks er zo realistisch mogelijk uitziet.
Silicon Valley (Opmerking: in deze video wordt gevloekt):
2. Juist: Deze Tumblr toont je dat Hollywood soms ook de juiste programmeertaal gebruikt.
Mocht je willen nagaan welke specifieke codes er in een film of televisiereeks gebruikt worden, dan is softwareontwikkelaar John Graham-Cumming jou wellicht al voor geweest. Op zijn Tumblr “Source Code in TV and Films” verzamelt Graham-Cumming collects screen shots of code in popular movies and TV shows and tries to interpret the program used. His blog gives coders an inside look at how entertainment gets some code right -- and how sometimes, it’s just complete nonsense.
3. Juist: ‘Mr. Robot’ brengt realistische hackaanvallen
Enkele televisieprogramma’s doen het goed. Zo werd de reeks ‘Mr. Robot’ (USA Network) beloond met een Golden Globe Award én bejubeld door techneuten voor de realistische weergave van het programmeren en hacken. Deze cyberthriller gaat over een IT-professional die ’s nachts als een barmhartige hacker de cybercriminaliteit in de kiem smoort. Bovendien schuwt de reeks mogelijke programmeerfouten niet. Kortom, een reeks die begrepen heeft waar hacken echt over gaat, maar met alle intriges van een spannende thriller!
Mr. Robot:
Hollywood, dat is uiteraard entertainment. Maar de televisie- en filmmakers kunnen de kijkers ook een verdraaid beeld geven van hoe het er in de techindustrie aan toegaat.
Heb je een film of reeks gezien die een loopje neemt met de technologische waarheid? Deel het met ons in een commentaar hieronder!
